Spotkanie wokół książki "Strajk" Rafała Milacha
Fotografując demokrację
Spotkanie wokół książki z udziałem Katarzyny Sagatowskiej (galeria Jednostka) i Rafała Milacha (autora, fotografa).
- Spotkanie towarzyszy wystawie Opawska szkoła fotografii
- Współorganizacja: Galeria Jednostka
Książka „Strajk” Rafała Milacha jest owocem współpracy artysty z innymi artystkami i autorkami tekstów. Wydawnictwu towarzyszą teksty krytyczne badaczek kultury wizualnej, dziennikarek i aktywistek (Iwona Kurz, Karolina Gembara, Aleksandra Boćkowska), grafikę na okładkę książki przygotowała Ola Jasionowska, autorka identyfikacji wizualnej Strajku Kobiet i protestowej czerwonej błyskawicy. Publikacja ma charakter interwencyjny, solidarnościowy i pomocowy. Część dochodu ze sprzedaży wydawnictwa zostanie przekazana na rzecz organizacji walczących o prawa kobiet.
„Spojrzenia się przecinają. Jest ich wiele, są różne: z góry, z boku, przez plecy, długie i uporczywe, przelotne, beznamiętne, podyktowane strachem, obowiązkiem, poczuciem siły i ciekawością. Ta różnorodność jest cechą nie tylko polityczno-społecznego spektaklu, jaki wydarza się na miejskiej ulicy, ale i przynależy do fotografii jako jej immanentna cecha. Fotografia to inaczej przenikanie się spojrzeń” – pisze Karolina Gembara, jedna z trzech autorek tekstów do książki „Strajk” Rafała Milacha.
„Strajk” to wizualny ślad protestów, które rozpoczęły się w całej Polsce 22 października 2020 roku i w różnych formach trwały przez kolejnych kilka miesięcy. O osobistych refleksjach bohaterek protestów z Kartuz, Lubaczowa, Warszawy i Krakowa pisze w drugim tekście Aleksandra Boćkowska.
Milach od 2019 roku wraz z szesnastoma fotografkami_fami współtworzy Archiwum Protestów Publicznych, platformę gromadzącą dokumentację aktywizacji społecznej, oddolnych inicjatyw sprzeciwu wobec decyzji politycznych, łamania zasad demokracji i praw człowieka. „Strajk” jest fragmentem tego zbioru.
Książka „Strajk” odnosi się do jednego z najważniejszych procesów formacyjnych, jakich doświadcza współcześnie społeczeństwo polskie. Jak pisze Iwona Kurz w trzecim tekście: „W efekcie strajków trwa proces samoorganizacji politycznej, którego wyników nie znamy. Fotograficzna dokumentacja protestów pozostaje jednak wezwaniem dla wyobraźni nas wszystkich. Podążam tu za myślą Georges’a Didi-Hubermana, który proponuje, by traktować zdjęcie nie jako przedstawienie, ale wydarzenie, które wymaga rekonstrukcji od oglądającego. «Wyobrażenie jest aktem» – pisze on, za Jean-Paulem Sartrem[1]. Tu chodzi o to, by pójść jeszcze krok dalej – nie tyle zrekonstruować wydarzenie, które było, ile skonstruować zaprojektowaną w nim rzeczywistość. W końcu «fotografie wydają się bez reszty rzeczywiste»”[2].
Książka
- Fotografie: Rafał Milach
- Edycja i sekwencja: Rafał Milach
- Grafiki na okładce: Ola Jasionowska
- Projekt książki: Ania Nałęcka-Milach & Rafał Milach
- Teksty: Aleksandra Boćkowska, Karolina Gembara, Iwona Kurz
- Redaktor prowadząca: Joanna Osiewicz-Lorenzutti
- Tłumaczenia: Stefan Lorenzutti, Joanna Osiewicz-Lorenzutti, Samuel Tchorek-Bentall
- Redakcja tekstów: Małgorzata Poździk (PL), Stefan Lorenzutti (EN)
- Korekta tekstów polskich: Małgorzata Kuśnierz, Izabela Poręba
- Wydawca: JEDNOSTKA Gallery
Rafał Milach (ur. 1978)
Artysta wizualny, fotograf, autor książek. Profesor w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach oraz Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w czeskiej Opawie. Autor nagradzanych książek, m.in. „The Winners”, „7 Rooms” i „Pierwszy marsz dżentelmenów”. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Magnum Foundation i Europejskiej Fundacji Kultury. Finalista Deutsche Börse Photography Foundation Prize 2018, laureat konkursu World Press Photo. W 2018 r. dołączył do Magnum Photos. Miał liczne wystawy w Polsce i na świecie. Jego prace znajdują się m.in. w kolekcjach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Fundacji Sztuki Polskiej ING, Kiyosato Museum of Photographic Arts (Japonia), Brandts w Odense (Dania).
Przypisy:
[1] Argumentacja badacza opiera się na analizie zdjęć zrobionych przez Sonderkommando w KL Auschwitz-Birkenau latem 1944 roku. Georges
Didi-Huberman, „Obrazy mimo wszystko”, przeł. Mai Kubiak Ho-Chi, Universitas, Kraków 2008, s. 63.
[2] Cyt. z Waltera Lipmanna za: Susan Sontag, „Widok cudzego cierpienia”, przeł. Sławomir Magala, Karakter, Kraków 2010, s. 35.
g.16.00-18.00