Canti Espositi
CANTI ESPOSITI
I Międzynarodowa Wystawa Piosenki w Opolu
__________________________
Wernisaż 10 maja 2018, godz.18.00
Wystawa czynna do 24 czerwca
Artyści: Sebastian Buczek, Cathy van Eck, Gizela Mickiewicz, Vladan Radovanović, Łukasz Rodziewicz, Konrad Smoleński, Łukasz Sosiński.
PROGRAM TOWARZYSZĄCY (szczegóły poniżej)
Koncerty i performensy: BNNT, Alessandro Bosetti, Sebastian Buczek, Erik Bünger, Piotr Kurek, Marc Marcovic, Stíne Janvin Motland, Jealousy Party, Áine O'Dwyer oraz Hilary Jeffery, Barbara Kinga Majewska, Natalia Przybysz, Jerzy Rogiewicz, Kamil Szuszkiewicz i Hubert Zemler w operze Piotra Kurka.
Warsztaty: Asi Mina.
Filmy i słuchowiska radiowe: Art & Language with The Red Krayola, John Baldessari, Alessandro Bosetti, Douglas Gordon, Dan Graham, Roger Payne, Susan Philipsz, Peter Strickland, Kamil Szuszkiewicz i Gregory Whitehead.
Kurator: Michał Libera
Koordynator ze strony GSW: Łukasz Kropiowski
W ramach wystawy zaprezentowanych zostanie siedem prac artystów współczesnych, które w rozmaity sposób odnoszą się do zjawiska amplifikacji. Podstawową strukturę wystawy tworzą trzy główne pomieszczenia opolskiej galerii, w których umieszczone są prace Cathy van Eck, Konrada Smoleńskiego i Łukasza Sosińskiego. Na co dzień autonomiczne prace artystyczne, od święta będą także trzema ?scenami" festiwalu na wzór scen dużych festiwali muzycznych - ?artystycznymi systemami nagłośnienia" występów muzyków i performerów. Trzy ?sceny" będą się od siebie wyraźnie różnić, tak jak różnią się same prace artystów - od monumentalnej, rozelektryzowanej rzeźby Konrada Smoleńskiego zbudowanej z gigantycznych modułów głośnikowych przez subtelnie grającą relacjami między dźwiękiem, tekstem i rzeźbą instalację Łukasza Sosińskiego do filigranowych syren Cathy van Eck nawiązujących do przednowoczesnych sposobów nagłaśniania dźwięku. W trzy główne sceny wkomponowane są kolejne prace, w których można widzieć i słyszeć mini-traktaty na tematy ewokowane przez różne aspekty przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Praca Sebastiana Buczka jest jedyną, która o nagłośnieniu mówi w sposób niemy. ?Głos z głośnika" Vladana Radovanovic'a na odwrót - jest jedyną pracą, która w swej oryginalnej wersji nie posiada korelatu obiektowego poza taśmą, na której była zarejestrowana. Z kolei prace Łukasza Rodziewicza i Gizeli Mickiewicz wykorzystuąc różne sposoby amplifikacji nawiązują do zjawiska głosu wewnętrznego.
Koncerty, performense, warsztaty, słuchowiska radiowe i filmy pojawiające się w tym krajobrazie głośników w kolejne weekendy trwania wystawy tworzą coś więcej niż tylko program towarzyszący. Bardziej niż towarzyszą wystawie, eksplorują prace, które się na nią składają; wyprowadzają je z ich pierwotnego zastosowania za pomocą rozmaitych form muzycznych - najsmutniejszych piosenkek świata (Marc Marcovic), eksperymentalnych imprez (Jealousy Party), muzyki elektronicznej z głosem w centrum (Stíne Janvin Motland), performensów dźwiękowych (Áine O'Dwyer) czy współczesnej opery (Piotr Kurek). Ponadto, program wydarzeń jest komentarzem na temat natury amplifikacji i piosenek, a przede wszystkim - ich wzajemnych relacji. W pewnym sensie jest dodatkowym tekstem kuratorskim oprowadzającym po wystawie.
Jednym z centralnych punktów programu jest prezentowany w pierwszy weekend po otwarciu performens Erika Büngera pt. ?The Third Man". Opowiada on o szczególnym etapie w historii piosenek, który narodził się wraz z reprodukcją techniczną. Piosenka jako ?earworm", piosenka jako wirus w naszych głowach, piosenka jako mnemotechnika, piosenka jako zetknięcie z nieobecnością, piosenka jako element budowy pokoleniowych tożsamości, piosenka jako znakomite narzędzie budowania kultu jednostki czy tożsamości wspólnoty - wszystko to poza performensem szwedzkiego artysty pobrzmiewa także w klasycznym filmie ?Baldessari sings Sol LeWitt", w którym znany artysta śpiewa traktat na temat sztuki konceptualnej Sola LeWitta. W pewnym sensie rewersem tej ironicznej wiary w popularyzatorską moc piosenki są z kolei prace Susan Philipsz i Douglasa Gordona, którzy w bezpretensjonalny śpiewają przeboje Davida Bowie i Lou Reeda. Akcenty kładzione na społeczne funkcje piosenek znajdują swe uzupełnienie w innych pracach, które są badaniem ich kulturowo definiowanych granic - od historycznych nagrań pieśni wielorybów Rogera Payne'a do melodii rodzących się z niedoskonałości rowków wyciętych w płytach winylowych przez Sebastiana Buczka. Wreszcie, istotna rola w programie przypada radiu i muzyce konkretnej - dziedzinom, które odpowiedzialne są za odcieleśnienie dźwięku, zwłaszcza głosów. Stworzyły one swoistą ontologię dźwięku z głośnika, która zawładnęła w ostatnim stuleciu naszą świadomością i stworzyła nowe sposoby słuchania. Ontologia ta rozwija się nieustannie, co znakomicie pokazują ostatnie prace Gregory Whiteheada czy Alessandro Bosettiego na równi z obecnym już całkiem powszechnie w naszej świadomości głosem Siri.
Szczegółowy program towarzyszący:
10.05.2018, godz.18.00: Otwarcie wystawy, sety DJ-skie Cathy van Eck, Michała Libery, Łukasza Rodziewicza, Łukasza Sosińskiego.
11.05.2018, godz.8.00 - 16.00: BNNT, "Performens DoF - Smoleński & Szwed"
godz.20.00: Wykład i oprowadzanie kuratorskie Michała Libery;
Koncert Aine O'Dwyer
18.05.2018,godz.19.00 : Projekcje filmów ?John Baldessari sings Sol LeWitt", Art & Language with The Red Krayola, ?Nine Gross and Conspicious Errors", Dan Graham, ?Rock My Religion".
19.05.2018, godz. 20.00: Performens Erika Bungera ?The Third Man".
26.05.2018, godz.20.00: Koncert Stíne Janvin Motland. koncert odwołany!
01.06.2018, godz. 20.00: Koncert Marka Marcovica.
02.06.2018, godz.20.00: Koncert Jealousy Party.
UWAGA! 02.06.2018, wystawa czynna od godziny 13.00.
08.06.2018, godz.20.00: Projekcja płyty Susan Philipsz ?Ziggy Stardust" oraz fragmentów filmu ?Douglas Gordon sings the best of Lou Reed and Velvet Underground";
koncert Sebastiana Buczka, ?Wabienie dziewic".
09.06.2018, godz.20.00 : wspólne słuchanie ?Songs of the Humpback Whale" Rogera Payne'a.
10.06.2018 godz.16.00: warsztaty dla dzieci pt. Chodzą słuchy. ASIA MINA
15.06.2018,
godz.20.00:
Gregory Whiteheada, ?Crazy Horse, One-Eight" oraz ?Nothing Like Us Ever Was".
godz.21.00:
Performens Alessandro Bosettiego ?Regular Measures".
21.06.2018, godz.20.00: Opera Piotr Kurka ?Ivy Snowstalkers of Ancient Apron" z udziałem Natalii Przybysz, Barbary Kingi Majewskiej, Hilarego Jeffery, Kamila Szuszkiewicza, Huberta Zemlera i Jerzego Rogiewicza.
22.06.2018, godz.20.00: Słuchowisko Kamila Szuszkiewicza ?Robot Czarek"; koncert solowy Piotra Kurka
_____________________________________________________
Organizatorzy zastrzegają sobie prawo wprowadzenia nieznacznych zmian w programie
_______________________________________________
ARTYŚCI
Sebastian Buczek (1975) tworzy na pograniczu sztuk wizualnych, muzyki eksperymentalnej i technik audio. Jego płyta "Wabienie Dziewic" (Mik Musik 2011) jest emblematycznym przykładem połączenia tych dwóch ostatnich dziedzin. Bywa także - jak w przypadku jego performensów i innych form jej prezentowania - emblematycznym przykładem połączenia wszystkich jego zainteresowań.
Cathy van Eck (1979) jest kompozytorką, artystką dźwięku i badaczem historii sztuki. Jej głównym obszarem zainteresowania są dźwiękowe aspekty przedmiotów codziennego użytku oraz rodzaje słuchania, jakie im towarzyszą. Jej skłonność do wystąpień na żywo a nie tylko tworzenia instalacji dźwiękowych sprawia, że można o jej twórczości mówić jak o performatywnej sztuce dźwięku. Jest częstym gościem tyleż festiwali muzyki współczesnej, co galerii sztuki i festiwali performens.
Gizela Mickiewicz (1984) tworzy obiekty, instalacje i rysunki badając wzajemne relacje między rozmaitymi przedmiotami codziennego użytku, czasem także między rzeczami codziennego użytku a ludźmi. W 2014 roku mówiła iż "obecnie zajmują mnie nowo wytworzone materiały, które nie mają jeszcze zastosowania w przemyśle i nie posiadają określonego kształtu. Materiał w stanie czystym".
Vladan Radovanović (1931), serbski kompozytor, jeden z szefów studia muzyki elektronicznej w Belgradzie. Jego twórczość dzieli się na wyraźne okresy, które nie składają się w spójną całość. Jeden z nich upłynął pod znakiem fascynacji konceptualnymi możliwościami technologii reprodukcji dźwięku i tym, w jaki sposób mogą one przeobrazić status kompozycji muzycznej.
Łukasz Rodziewicz (1981), autor tekstów, obiektów audio, nagrań dźwiękowych w estetyce lo-fi minimal rap. Zajmuje się nazywaniem stanów wewnętrznych, problematyką aktualności, zajść jednorazowych. Szczególną uwagę kieruje na dyskretny przedział bytowy, w którym sytuacje zaczynają się, sugerują swoją obecność, ale nie realizują w pełni.
Konrad Smoleński (1977), aktywny w polu sztuk wizualny, prac dźwiękowych, wideo a także performensu. Jego zainteresowania koncentrują się często wokół potencjału obecnego w elektryce i fizycznych organiczeniach przestrzeni. Wiele spośród jego rzeźb i instalacji zawiera w sobie głośniki, które w rozmaity sposób odnoszą się do przenoszenia i wzmacniania dźwięku.
Łukasz Sosiński (1981), używa różnorodnych mediów i form ekspresji. Swoje realizacje konstruuje na podstawie wielowątkowych narracji, których treść ukrywa przed odbiorcą, zwracając się ku intuicyjnemu i emocjonalnemu doświadczaniu. Tworzy obiekty, instalacje, fotografie. Był członkiem zespołu muzycznego AIRTH. Jest członkiem Galerii Wschód.
Asi Mina (1975), jest muzykiem, pedagogiem, animatorką kultury, aktywistką. Jest związana z wytwórnią niezależną mik.musik.! a także członkinią zespołów Mołr Drammaz i The Complainer, które współtworzyła z bratem Wojciechem Kucharczykiem, a które wydawała w wytwórni. Od ponad 20 lat zajmuje się pozasystemową edukacją muzyczną prowadząc autorskie warsztaty.
BNNT to zespół Konrada Smoleńskiego i Daniela Szweda, który często występuje w otwartych przestrzeniach publicznych miast a także wysoce zinstytucjonalizowanych przestrzeniach galerii sztuki czy festiwali muzycznych. Czasem występuje także w vanie, którym członkowie zespołu podróżują. Grają na perkusji i specjalnie zaprojektowanym instrumencie przypominającym rakietę Tomahawk.
Alessandro Bosetti (1973) zajmuje się dźwiękiem i literaturą głównie w dziedzinach sound artu i radio artu. Główny punkt jest zainteresowania stanowią rozmaite procesy translacji, nieporozumienia, błędy komunikacyjne oraz ich kreatywna moc. Jest autorem wielu nagradzanych na całym świecie słuchowisk radiowych i prac sound artowych (m.in. Ars Acustica czy Phonurgia Nova).
Erik Bünger (1976) zajmuje się zjawiskami, które zwykle opisuje się jako niemieszczące się w wymiarze języka. Pojęcia takie jak ?głos", ?ciało", ?obraz" czy ?natura" są ich przykładami - tworzą przestrzenie nieokreśloności wewnątrz języka. Ich niejednoznacznościami zajmuje się w swych lecture performances a także pracach wideo, tekstach czy kompozycjach muzycznych.
Jealousy Party to założony w 1995 roku we Florencji duet Roberty WJM Andreucci i Mata Pogo. Określenia używane do nazwania ich muzyki: punca / free soul / colonial error / r'n'r / original stylee. Grają na odtwarzaczach. Śpiewają. Recytują. Zabawiają. I korzystają z tysięcy nagrań, które udało im się zgromadzić przez ostatnie ćwierćwiecze.
Hilary Jeffery (1971), samozwańczy puzonista pustyni i kompozytor, który sam twierdzi, że najważniejszym doświadczeniem muzycznym było dla niego usłyszenie ?cichej przestrzeni" Sahary. Jest członkiem takich grup jak Inconsolable Ghost, Minor Tom czy zeitkratzer a także regularnie współpracuje z CC Hennix.
Piotr Kurek (1978), muzyk i kompozytor występujący pod rozmaitymi ksywkami współpracując z innymi artystami (m.in. Piętnastka, Sauvages Figures, ABRADA) a także własnym nazwiskiem jeśli występuje solo. Komponuje i gra głównie na syntezatorach oraz innych mniej lub bardziej przeznaczonych do tego celu instrumentach elektronicznych.
Barbara Kinga Majewska (1982), wokalistka, autorka tekstów, publicystka, inicjatorka projektów poświęconych muzyce współczesnej. Regularnie występuje solo a także współpracuje z muzykami zespołu Kwadrofonik, m.in. tworząc wraz z Bartłomiejem Wąsikiem duet BARDO.
Marc Marcovic (1967), znany też jako Marc Weiser to wykształcony filozof i znawca muzyk pozaueropejskich, kurator (m.in. Maria am Ostbahnhof, Volksbuhne, Club Transmediale) i muzyk. Czasem zajmujący się elektroniką (jako Rechenzentrum), czasem śpiewający najsmutniejsze piosenki świata (jako Marc Marcovic).
Stíne Janvin Motland zajmuje się muzyką eksperymentalną i performensem audiowizualnym. W obu przypadkach jej głównym zainteresowaniem jest głos. Ostatnio zajmuje się przede wszystkimi jego niejednoznacznością, nierozpoznawalnością, imitacją, akustyką i fizycznością próbując znaleźć odpowiednie strategie performatywne do każdego z tych tematów.
Áine O'Dwyer zajmuje miejsce gdzieś pomiędzy byciem wokalistką, muzykiem, improwizatorem, kompozytorem, performererm, słuchaczek, dźwiękowym stalkerem i członkiem widowni. Jej performense bywają ekstrawaganckie kiedy leży pod wielką płachtą materiału a bywają też całkowicie normalne - kiedy gra i śpiewa na harfie.
Natalia Przybysz (1983), jedna z najbardziej znanych polskich wokalistek, początkowo członkini duetu Sistars, od 2006 roku zajmująca się działalnością solową. Występuje także w mniej lub bardziej okazjonalnych projektach eksperymentalnych m.in. z Raphaelem Rogińskim czy Hubertem Zemlerem.
Jerzy Rogiewicz (1983), kompozytor, perkusista i pianista, jeden z głównych współtwórców niezależnej sceny muzyki warszawskiej skupioną wokół wydawnictwa Lado ABC. Znany przede wszystkim jako perkusista Levity oraz zespołów Marcina Maseckiego (Profesjonalizm, Polonezy, I edycja WOR-u). Gra i pisze piosenki.
Kamil Szuszkiewicz (1982), kompozytor i trębacz zajmujący się głównie muzyką jazzową i improwizowaną. Członek zespołów Zebry a Mit, Profesjonalizm oraz orkiestr Trifonidisa i WIO; często grywa też z innymi warszawskimi muzykami (Wojtek Traczyk, Hubert Zemler). Ma na koncie dwa albumy autorskie ("Istina" i "Robot Czarek") i wiele grupowych.
Hubert Zemler (1980), wykształcony akademicko perkusista, laureat brązowego medalu na Muzycznej Olimpiadzie w Korei a przede wszystkim muzyk współtworzący kilka ważnych warszawskich zespolów sceny niezależnej. Od wielu lat nieustannie pracuje także nad własnym językiem instrumentalnym w występach solowych.
Art & Language with The Red Krayola to jedno z najbardziej klasycznych połączeń sztuki konceptualnej i rock'n'rolla. W przypadku filmu ?Nine Gross and Conspicious Errors" także filozofii marksizmu.
John Baldessari (1931), jeden z najważniejszych artystów konceptualnych, we wstępie do filmu ?Baldessari sings Sol LeWitt" pisał: "te zdania zbyt długo schowane były w katalogach" i konsekwentnie postanowił je zaśpiewać na motywach różnych pieśni o niebagatelnym znaczeniu.
Douglas Gordon (1966), szkocki artysta zajmujący się przede wszystkim instalacjami oraz pracami wideo. Czasem, ścieżka obrazu służy sproblematyzowaniu historii muzyki i jej wpływu na społeczeństwo drugiej połowy XX wieku.
Dan Graham (1942), artysta, pisarz, kurator, ikoniczna figura artysty zafascynowanego muzyką. ?Rock My Religion" z kolei jest jednym z najważniejszych filmów w historii zainteresowania muzyką ze strony świata sztuki.
Roger Payne (1935), amerykański biolog i ekolog, znany przede wszystkich ze swych badań wielorybów. Nagrania dokonane przez niego w latach 60. uchodzą za pierwsze, które unaoczniły fakt, iż długopłetwiec oceaniczny śpiewa.
Susan Philipsz (1965), szkocka artystka, początkowo rzeźbiarka, dziś znana przede wszystkim ze swych prac dźwiękowych, z których jedna została wydana jako płyta CD pt. ?Ziggy Stardust" i faktycznie jest ona poświęcona jej interpretacjom piosenek Davida Bowie.
Peter Strickland (1973), brytyjski reżyser filmowy i scenarzysta, którego drugi film pt, ?Berberian Sound Studio" opowiada historię włoskiego studia nagrań w konwencji thrillera psychologicznego.
Gregory Whitehead jest jednym z najważniejszych twórców i teoretyków sztuki radia ostatnich kilku dekad. Jego teksty oraz audycje radiowe często na nowo definiowały dziedzinę, w której się porusza. W dwóch prezentowanych w trakcie wystawy audycjach, podejmuje on temat dźwięku w reportażach wojennych.
/m